Bałam się tych wysokich, bułgarskich temperatur. Jako zdeklarowana fanka wytwornej bladości bałam się również mocno grzejącego Słońca. Jest gorąco i Słońce grzeje jak głupie, ale w zupełności mi to nie przeszkadza. Być może dlatego, że czas spędzam blisko natury, a nie w wielkim, betonowym mieście. I im dłużej tu jestem, tym bardziej nie chce mi się do niego wracać.
Dziś pierwszy dzień lata. Z tej okazji postanowiłyśmy z dziewczynami udać się do pobliskiej wioski, Buzovgradu, na obrzeżach której znajduje się kompleks trackich megalitów, zwanych bułgarskim Stonehenge. I tak samo, jak ich bardziej znany odpowiednik spełniały niegdyś rolę astronomicznego kalendarza i miejsca kultu Słońca. Budowla powstała prawdopodobnie w 1800-1600 r. p.n.e. Położona jest na wzgórzu, z którego rozpościera się bajeczny widok na okolicę (zakochuję się wciąż i wciąż). Największe z kamieni umieszczone są poziomo w stosunku do innych i tworzą otwór wyglądający jak okno (stąd nazwa kompleksu: „The door of the goddess” / „The sun door” – „Okno bogini” / „Słoneczne drzwi”). Na przeciwko „okna” znajduje się inna konstrukcja, zwana „Tronem”, która prawdopodobnie służyła do obserwowania rytuału – to właśnie dzisiaj, 21 czerwca, Słońce pojawia się dokładnie w kamiennym otworze. Wiele osób uważa, że obszar ten ma wysoki poziom energii, porównywalny do tego, który posiadają piramidy w Gizie.
Nie wiem, czy to prawda, ale dzisiaj mam ochotę zostać poganką i oddawać cześć naturze. Najbliższa okazja już jutro – znowu idziemy w góry!
Fot. Jana, Tani Pau, Justyna
